Me Wiersze

Peegy

No dobra, macie tu kilka moich ostatnich wierszy. Nie chce mi się dawać wszystkich bo jak część wie byłoby ich za dużo. xd No i raczej mi się już ter stare nie podobają. No ale macie:

Zaginiona

Oddalona
O siedem mórz,
O siedem wzgórz,
Niczym nie oświetlona

Samotna
W mrocznym pustkowiu
Istniejąca tylko w nowiu
Dla większości niewidoczna

Zabłądzi
Ten kto przybędzie,
Odejdzie
Ten kto osądzi

Nie patrz tam
Gdzie dziewięć dam
Na posadzce kamiennej
Podczas pogody sennej
Opłakuje swych rycerzy
I w ich powrót wierzy

Zagubiony
Rycerze bez tarczy
W oddali majaczy
Wieczną tułaczką udręczony

Wybrany
By na zawsze rządzić
I krzywd nie wyrządzić
Lecz swym ludom odebrany

Przybędzie
Z ciemnej mgły się wyłoni
Twarz swą odsłoni
I ziemie swe na powrót zdobędzie

Ale...
Nie patrz tam
Gdzie dziewięć dam
Na posadzce kamiennej
Podczas pogody sennej
Opłakuje swych rycerzy
I w ich powrót wierzy

Nieodnaleziony
Dom dla ludzi straconych
I światu oddanych
W umyśle ludzkim uwięziony...

Cyrk

Tylu stworzeń
Nie było w tysiącu wierzeń
Przez ludzi stworzonych
W świat szerzonych

A teraz
Zobaczyć je możesz
Ten jeden raz
Zwiedzić świat wzdłuż i wszerz

Przyjdź tam
Gdzie światło się pali
Gdzie ochroniarze zawsze stali
A portrety wychodziły z ram
Nie oglądaj się za siebie
Bo wszystko już zniknęło
Życie twe pochłonęło
I pochłonie także Ciebie

Nie ma już wyjścia
Oni bronią przejścia
Strach podpełza
A z oczu wypływa Ci łza

Sam tu przyszedłeś
Sam musisz odejść
Tyle już przeszedłeś
A teraz w umysł swój musisz wejść...

Świt

Świt samotny
Wschodzi co dzień
Przykryty przez cień
Tak dlań istotny

Witany dzwonami
Straszony wronami
Nie ugnie się już
Przed tysiącem burz

A kiedy nadejdzie czas
Wszystko się odrodzi
Przeniesie znowu was
Kolejny dzień urodzi
A z nim także baśń
Z historią nową
Ludzi nie podzieli waśń
Która nadejdzie wieczorową porą

Więc księgę otwórz
Pióro weź do ręki
Świat swój stwórz
By uciec od męki

A kiedy to uczynisz
W sen już odejdź
Przez drzwi przejdź
Przekonasz się, że nie śnisz...

Dwa Światy

Świat znany
Ludziom żywym
Świat odległy
Tym zmarłym
Dwa różne
Dwa te same
Jeden bez drugiego
Istanieć nie może
Tak współracujące
A tak wrogie
Ideałami są dla siebie

On
Samotny i niewinny
Za cieniem gór
Pośród wzgorz
Za tysiącem mórz
Posądzony
Za broń znalezioną
Za morderstwo brata
Wie
Że nie ma ratunku
Zostanie osądzony
Za nie swój czyn
Przyznać się nie może
Życie skazańca będzie wiódł
Lecz ona
Modlić się będzie
By w jego ramiona trafić
Miłość silna
Wędrować co noc jej karze
Do jego celi zamkniętej
Kochać go nie przestanie
On
Nigdy nie wyjdzie
Przyznać nie może
Że tą noc
Z żoną przyjaciela spędził
Lecz ona
Modlić się będzie
By w jego ramiona trafić
Miłość silna
Wędrować co noc jej karze
Do jego celi zamkniętej
Kochać go nie przestanie

Ostatni Smok

Głośny ryk
Na niebie
Cieni tysiące
Od chmur większych
Od balist cięższych
Nieokrzesanych
Nieopamiętałych
W swej nienawiści
W swej zaciekłości
Zabijających ogniem
Raniących ogonem
Nieustraszonych
Ludzi straszących
Tak przez lat tysiące
Lecz po wiekach
Wydał się ryk
Ostatni już
Z rodu zginął
Ten najbardziej szalony
Najbardziej zaciekły
Nieopamiętany
Zabity
Przez umysł swój

Zapomniany świat

Wstąp tam
Gdzie pośrod panów i dam
Zło się tłoczy
Gdzie król w przepaść skoczy

Tam syn ostatni
Zbyt dumny siedzi
A starzec bredzi
Że rycerze są już zdatni

Rada planuje
Zdradę na władcę
Ten zaś baluje
A On trzyma gardę

Rycerz zapomniany
Na śmierć oddany
Powrócił teraz
By władcę obronić kolejny raz

Nikt nie przeżyje
Bo nikt już nie żyje
Kolejny raz zignął
Bo czas ich ominął...

No! Oceniajcie.

Necklice

Większość z nich już czytałam, więc dodam tylko krótkie podsumowania.
Ten pierwszy jest jak piosenka.
Ten drugi przeczytałam z podkładem X-Ray Dog - Here Comes The King, ciekawie się składało - refleksja czytelnicza "Ludzie są tak ograniczeni"*
"Świt" tchnie nadzieją. [Death jęknął.]
"Dwa światy" są ekstremalnie filozoficzne, tak sądzę.
"On" jest niezwykle wzruszający. [Wilson westchnął.]
"Ostatni Smok" jest tak arturiański i szaleństwie poświęcony. [Sherlock uśmiechnął się połową ust Wink

]
"Zapomniany Świat" Alicji w Krainie Czarów.

*Chodziło mi o ludzi, którzy nie potrafili zawczasu dostrzec tak wielu stworzeń, o których piszesz.

Dracarys

Zgodzę się z Neck, że pierwszy, chyba przez ten powtarzający się wers o dziewięciu damach, brzmi jak piosenka. Albo średniowieczna ballada, patrząc na tematykę. Wink

Ja, jako skończony Martino-fanatyk skojarzyłam go jeszcze z Dany.

Peegy

Hm... Wiesz, Ostatni Smok był całkowicie w zamyśle o Aerysie. No, wpadłam na to w połowie pisania, ale to co innego. Pierwszy nie był z zamysłem o Dany, wtedy nawet nie znałam GoT. Raczej o wyspę chodziło. Wink

No, a Zagubiony Świat to wzięłam pomysł z GoT faktycznie, ale tylko ten spisek i okres czasu. Choc można tam skojarzyć faktycznie więcej rzeczy... A, a On (tutaj tego nei napisałam) wzięłam żródło z piosenki Nightwissh - Over The Hills And Far Away. Także dwa pierwsze były zainspirowane piosenkami Nightwisha.

MiToWisiIPowiewa

Czytałam już wszystkie i chyba wszystkie oceniłam wcześniej, więc nie bd się produkować Very Happy

To co mam do zakomunikowania mieści się w 2 zdaniach : 'Peg, jesteś moim mistrzem!' i 'Uwielbiam twoją twórczość, zawsze jest zarąbista'.

Peegy

Od dawna tu nie zaglądałam... Ale MTWiP ze mną pogadała. xd Więc macie tu dwa nowe wiersze:

I inspirowany piosenkami "Scartale" i "I want my tears back" zespołu Nightwish:

Świat

Serce z kamienia
Zamrożone we śnie
Zakopane na dnie
Oceanu stracenia

Świat zapomniany
Pełen nadziei wiecznej
Miłości ostatecznej
Bajkom oddany

Śniegu Królowa
Przejęła tron
Ze stadem wron
Nie dotrzymała słowa

Gdzie świat
Najdroższy ten
I piękny sen
Z dziecięcych lat

Alicja w krainie
Czarami usianej
Wojnie oddanej
Królik w gąszczu ginie

Wszystko umiera
Wraz z sercem mym
Z ciała ucieka dym
Światło zamiera

Ogień nadchodzący
Dzieci uciekające
Czarownice skrzeczące
Rycerz odchodzący

Ciemność zapada
Świat zanika
Jad wnika
Kurtyna opada...

No i wiersz II z dedykacją dla dziewczyny mojej. Very Happy

Dla M.

Ziemia chłodem skąpana
Na horyzoncie gwiazda zbłąkana
Ciemność i chłód
Ocean zamarzniętych wód

Nikt niczego nie widzi
Każdy sie tego brzydzi
Bo strach panuje
I zimę miłuje

A daleko tam
Za obrazem ram
Nie świadom tego od lat
Błysk wędruje przez świat

Strachy to czują
Domysły snują
Że zimy to koniec
Światła posłaniec

Wszystko wychodzi
Tam skąd pochodzi
Wiosna przybyła
Ciemność ubyła

No, oceńcie. xd

die_Kreatur

Ok, skomciam to inspirowane Najtłiszem, bo kiedyś to był mój Drugi Ulubiony Zespół. No i w ogóle takie jakieś niedokomciane jest, aż smutno się na sercu robi.
Noale. *idzie czytać*

*wraca, przeczytawszy* Omójcthulhu, ta jakż to pjenkna grafomania dzień mi zrobiła, a zrobiwszy, cudownym go uczyniła. Laughing

...niestety, tak wygląda poziom Twojej poezji - prymitywna literacko i prostacka w wyrazie. Oczywiście przeszłoby to, jeśli miałabyś power metalowy zespół z banshee na wokalu, ale rozumiem, że to jest samodzielny utwór poetycki i nie będzie w ten sposób wykonywany. Chociaż może to i lepiej, bo i tak jest słaby, że brak słów.
Tyle wrażeniowo, teraz merytorycznie.
1. Sens, do cholery, SENS. Sensu mogą być pozbawione dzieła sztuk wizualnych, kiedy liczy się przyjemność estetyczna wynikająca z obcowania z rzeczami ładnymi - dlatego mogą one być po prostu ładne. Natomiast WSZĘDZIE tam, gdzie wchodzi jakakolwiek narracja, absolutnie, bezwzględnie, nieodwołalnie dzieło MUSI być wyposażone w sens, bo inaczej najzwyczajniej w świecie nie ma racji bytu, jest tak samo wartościowe jak efekty drzemki kota na klawiaturze.
Twój utwór nie ma sensu. Jest zestawieniem archetypów z mhrocznymi słowami... z którego totalnie NIC nie wynika. Obrazki zmieniają się jak w kalejdoskopie, przesłania ni punktów zaczepienia nie stwierdzono.
Teksty Tuomasa z reguły mimo wszystko mają jakiś sens, aczkolwiek tych z nowej płyty nie znam i znać nie chcę.
2. Patent jest taki: słowo + epitet/dramatyczny czasownik w czasie teraźniejszym w 3.os.lp. Wyjątków od reguły nie ma. Wszystko upchnięte w rymy krakowsko-częstochowskie. "Śniegu Królowa" mogłaby być peryfrazą, ale znowu - w kalejdoskopie nie wiadomo, co jest co.
Poza tym weź mi wytłumacz takie frazy jak "ocean stracenia", "kraina czarami usiana". "Serce z kamienia zamrożone we śnie" jest interesujące, bo kamienie mają to do siebie, że raczej nie zamarzają - mogłaś znaleźć takie słowa, które się nawzajem logicznie nie wykluczają. "Świat zapomniany pełen nadziei wiecznej" też jest niezły, zważywszy na to, że nadzieja - która umiera ostatnia - raczej nie może być wieczna, skoro się o niej nie pamięta, oraz na to, że nadzieja sama w sobie jest średnio szczęśliwym uczuciem - Ty, sądząc po następujących po tym słowach Miłości ostatecznej/Bajkom oddany" raczej kreślisz szczęśliwy obraz świata - i jeśli jest "wieczna", oznacza to tylko, że owo coś, na co ma się nadzieję, nigdy nie będzie miało miejsca.

Pracuj nad kompozycją i doborem słów, czytaj poezję inną niż internetowa, nie śpij na polskim, myśl, co do jasnej cholery piszesz.

Peegy

Hmm... Powiem Ci, że to najostrzejszy komentarz jaki kiedykolwiek dostałam, normalnie dzięki. xd
A dziękuję serio bo krytyki nigdy za mało a wiele jej ostatniej nie słyszę, szczególnie, że Neck nie wchodzi.
Ale co do samej krytyki. Wiesz, trudno żebym pisała jak wielki poeta, typu Szymborska. Chciałabym, ale wybacz, mam dopiero 15 lat. Wiem, że najpewniej nie jestem w tym. Jak piszę nie zaczynam sie zastanawiać nad tym czy to będzie prymitywne literacko i prostackie w wyrazie, raczej skupiam się na tym co czuję bo to co piszę raczej płynie z serca i z chęci wylania emocji na papier.
Co do sensu. Mam nadzieję, że nie czytałaś tylko jednego wierszu. Fakt, faktem, "On" jest jednym ze słabszych, który akurat mi nie wyszedł. Ale pisałam go nie po to by napisać dzieło literackie ale po to bo w tym okresie Over The Hills And Far Away wywoływało u mnie duże emocje i wiele uczuć, a to co tam zostało opisane po prostu mnie oczarowało. A co do reszty... Ja widzę sens. Może to tylko mój sens. Może to mój sens nie mający sensu? Będący sensem tylko dla mnie? Nawet jak tak to jeśli istnieje on w mojej głowie, to znaczy, ze jest. Czyli moje wiersze mają rację bytu. Jeśli nie dla Ciebie to dla mnie. A to jest dla mnie najważniejsze. Piszę je dla siebie. Nie specjalnie by przypodobać się publice. A pisząc teksty pod wpływem Nightwisha nie chcę pisac jak Tuomas. On jest mistrzem a jego teksty potrafią doprowadzić do łez. Szczególnie te z własnie najnowszej płyty, której niestety nie przesłuchałaś jak duża ilość ich "fanów" obrażonych, że wokalistką była Anette i zrażonych najprawdopodobniej płyta Dark Passion Greed, która... No, nie była powalająca, ale to nie znaczy, że następna będzie też zła.
Dobra, teraz punkt drugi. Wybacz jeśli styl takiego przechodzenia Ci nie pasuje, może próbuję za dużo upchnąć? Nie wiem. Ale mi takie tępo pasuje. A co do "oceanu stracenia" i tym podobnych. Powiem Ci tak. Nie wiem, czy jesteś humanistką jakąś czy coś, ale nei wszystko musi być według zasad. Niekiedy trzeba właczyć wyobraźnię. Łatwo można się domyśleć, że nei pisze dosłownie. Jeden przeczyta "ocean stracenia" i pomyśli o krwawych wojnach na morzu. Inny moze pomyśleć o tym jako ogromnym miejscu, jak cała kraina, zamkniętym w mroku. A przynajmniej mi wyobraźnia podpowiadałaby takie obrazy. Tymi wierszami co teraz piszę, od Zagubionej, opisuję rzeczy wymyslone. Światy wymyślone przeze mnie. Nic tam nie jest prawdziwe a wszystko trzeba brać wraz z wyobraźnią. Prawie żadna linijka nie jest dosłowna. Serce z kamienia zamrożone we śnie? Jeśli tak trudno Ci znieść, że się te zwroty wykluczają to przepraszam. Ale mi nie. Faktycznie, nie pomyślałam o tym, że może być trudno wpaśc na to, że opisuje w tym wierszu świat, w którym wybuchł bunt, człowieka rządzącego nim źle, z sercem z kamienia, zabito w czasie snu, jednak nie miał kto objąc władzy i tak dalej... Masz rację. A co do szczęśliwego świata... Powiem Ci tak:
Pewno wyda Ci się to głupie, ale wiesz czemu piszę wierszę? Od zawsze kochałam powieści fantasy i ogólnie książki i filmy nawiązujące do rzeczy nie z tego świata. Chciałam trafić do Hogwartu, być Jedi, trafić do obozu herosów, żyć w Shire... Kochałam każdy świat z książek fantasy. A moim marzeniem zawsze było znlaeźć się w jednym z nich. Jest to niemożliwe, to jasne. Ale staram się chociaż być w takich światach przez ten krótki czas jak piszę te wiersze. Piszę je dla siebie, by poczuć się jakbym była gdzieś indziej, nie po to by pisać literacko i z wyrazem, nie po to by układać logiczne dla innych wypowiedzi, ale logiczne dla mnie, wypowiedzi odzwierciedlające moje uczucia. Jeśli te wiersze tak bardzo kaleczą literaturę, dobrze, trudno. Nikt nie musi ich czytać. Jednak niektórzy lubią je niekiedy przeczytac, tylko po to je wstawiam.
Nad swoim stylem pracuję cały czas, gdybyś zobaczyła wiersze z moich początków pewno nazwałabyś mnie głupim dzieciakiem jakim pewno byłam. Nie czytam poezji internetowej. Nie śpij na polskim? Polski w szkole na pewno nie pomoże mi w pisaniu wierszy bo uczą nas głupstw takich jak zdania podrzędne czy inne rzeczy, które to właśnie nie mają racji bytu, a część ludzi stara się zrobić z tego coś wielce ważnego. Choć tak naprawdę język stworzył człowiek, w naturze coś takiego nie istnieje. Tracimy czas na coś takiego zamiast zajmować się czymś tak właśnie wartościowym jak poezja i literatura.
W każdym razie, dziękuję, za komentarz, przyjęłam do wiadomości i przy okazji sobie nim humor trochę poprawiłam, bo naprawde taka krytyka mnie tylko ucieszyła. Very Happy

die_Kreatur

Rzuciłam okiem, ale skoncentrowałam się na tym jednym i tylko jego tyczy się komentarz. Przepraszam, jeśli co bardziej łopatologiczne momenty uznasz za obraźliwe dla Twojej inteligencji, ale chciałabym mieć pewność, że się rozumiemy.

Peegy

Dobra, dziewczyno... Krytykę przyjęłam, nie wiem, może masz rację, może nie. Nie boli mnie ona. I jedyne co wywołało u mnie jakieś emocje w Twoim komentarzu to to, że powiedziałaś, że traktuję ludzi z góry jak idiotów. Z tego co pamiętam mogłam Cię obrazić tylko raz, przy wzmiance o Nightwishu, bo po prostu wszędzie mi się pojawiają Ci fani co to mówią, że jest ona beznadziejny już z Anette, a teraz z Floor. Jeśli taka nie jesteś to przepraszam, i zwracam honor. Jednak ani razu nie planowałam "pojechać" po Tobie i ani razu nie użyłam ironii. To ja miałam prawo pomyśleć, że masz mnie z góry za idiotkę pisząc, że moje prace są prymitywne, no ale jednak jeśli mówisz, że to było tylko do mojej twórczości to dobra.

Peegy

Macie:

41.POD KOPUŁĄ

Świat zamknięty za ściną szklaną
Budowana człowiecza prostotą
Trzymana ludzkim ograniczeniem
Nieosiągalny nawet dla ludzi marzących
Śniących o nim dzień i noc
Pragnących zamieszkać w mijescu tym
Do którego ciągnie ich serce
Gdzie być mogą tym kim chcą
Żyć szczęściem, przygoda i miłością
Brać udział w rzeczach niesamowitych
Zamknięci muszą być pod kloszem
Oddzielającym ich od świata fantastycznego
Stworzonym przez rządnych bogactwa
Ludzi zapominających o tym co piękne
I o tym co uszczęśliwa człowieka każdego
Wyobraźnia zapomniana
Pogrzebana gdzieś na dnie
Tych płaskich serca
A ja tylko pragnę...
Wybić się od nich
Stanąć tam gdzie trwa zielona
Gdzie wiatr porwie me myśli
Zamieni w miecz potężny
Tnący jak Igła
Przemieni me życie
W przygodę piękną
Śmietelnie niebezpieczną
O której ludzie czytać będą
W kartach ksiąg pod kopułą
Ciałem tam nie będę
Lecz umysł zabiera tam nas co dzień

42.WIĘKSZOŚĆ

Kogo więcej, kogo mniej,
Nasza większość, nasze prawa
My jesteśmy tu, w zieleni pływając
Wy jesteście tam, w brązie tonący.
Teatralne gesty, piękne uśmiechy.
Słowa dobroci, uczynki, współczucia
Talent aktorski na miarę nagrody
Chęci i cele na miarę przepaści
Zapomniane światło duszy
Gasnący płomień serc
Liczą się liczby
Liczy się ilość
Życie ludzkie – rzecz niepoliczalna
Każde jedno warte drugiego
Każde inne, każde równe

Aurelie B.

"Lecz umysł zabiera tam nas co dzień." Tak.

Nie potrafię, nie potrafię, nie potrafię!

Peegy

Nie jest to dopracowane, pisane szybko pod wpływem złości z powodu niemożności zrobienia pracy z polskiego. Wink

Zasady

Świat zamknięty w regułach
Uczucia zasadami ograniczone
Ważnych jest tylko kilka słów,
Przecinków, kropek, zwrotów
Nie przesłanie ogólne
Lecz rozkład szczegółowy
Nie serce włożone
Lecz środki użyte
Cel prawdziwy zapomniany
Zapomniane to co ważne
Wpajane rzeczy nie potrzebne
Wiem co jest co,
Wiem, gdzie co ma stać,
Lecz nie wiem co czytam
Nie wiem co czuć mam
Lecz to jest nie ważne
Ważne że wszystko już uporządkowane
Ważne że wszystko już ogaraniczone
Że nic oryginalne być już nie może
Wszystko takie samo, wszystko powtarzane
A jeśli uciekniesz, napiętnowany zostaniesz
Że zasad nie znasz, że nieuk z Ciebie
Bo nie można inaczej niż jak mówią
Bo porządek przecież musi być.

Peegy

Nie wiem czemu wstawiam i tak nikt sie nie kapnie ale w sumie z MTWiP chcałyśmy na nowo rozkręcić forum więc od czegoś trzeba zacząć ;3

48. MARZYCIEL

Marzyciel spłoszony świata nauką
Który w przestrzeni nieskończonej go zamknął
Zamknął usta jego i uszy innych
By słuchali tylko słów nakazanych

Lecz on patrząc w niebo nad nim
Oczu od gwiazd nie odrywając śnił
O świecie ukrytym w ciemności
O świecie istniejącym w nicości

Patrząc tak i słuchając co mówi
Usłyszał, że gdy prawdę przyjętą prawi
Kłamstwo po świecie swym szerzy
Które u podstaw poglądów i myśli leży

Tak zasłuchany spisywać zaczął
Rewolucję i przewrót rozpoczął
Oddając pasji powołanie i życie swe
Otworzył i przemył ślepe oczy twe

Wydawać by się mogło – tak prosta rzecz
Świat nasz w miejscu nie stoi lecz
W nieskończoność okrąża
Wkoło Słońca naszego podąża

Jeden błysk
Jedna myśl
Odwagi niemiara
By światu się sprzeciwić
Pójść w krąg nielicznych
By ludzi oświecić
Prawdę naświetlić
I wrogiem się stać
Na życie swe
Lecz potem
Przez pokolenia następne
Nazywanym bohaterem być

Necklice

No i kto to mówi, że nie wchodzę? Ja nie wchodzę? Po schodach codziennie Wink

Ale do rzeczy, do rzeczy.
Do października wracać już nie będę i zajmę się tym, co obficie skomentowane nie zostało Very Happy

Numer 41.
Przyznam szczerze, że liczne literówki bardzo utrudniły mi odbiór utworu. Za przykład podać można już nawet drugi wers. 3x "ą" czy raczej "a"?
W takiej sytuacji, by nic nie pokręcić i nikogo nie urazić, pozostaje mi oznajmić, że nie będąc w stanie dotrzeć do pełnego przekazu, nie będę podejmowała się głębszej interpretacji tego utworu. Chyba, że jeszcze kiedyś go spotkam w jasnej i czytelnej formie Smile

Numer 42.
Zacznę może od ogółu. Obstawiam, że przekaz utworu dotyczy odgórnie narzuconych zasad, które w naturalny sposób ograniczają wolność jednostki. Ponad to zahaczasz o brak starań ze strony społeczeństwa. Właściwie to odnoszę wrażenie, że wiersz ma wydźwięk dość polityczny.
Nie jestem w stanie określić jednoznacznie symboliki koloru zielonego i brązowego w tym kontekście, bowiem mój mózg podsyła mi jedynie dość odrealnione obrazy wraku drewnianego statku tonącego w wysokiej, seledynowej trawie...
Ostateczna uwaga, współczucie jest, jak wierzę, niepoliczalne.

Pozbawione numeru - "Zasady"
Nawet nie musiałaś dodawać okoliczności powstania wiersza. Utwór jest tak przepełniony frustracją, że odnosi się wrażenia, iż czytelnik został wciągnięty w rozżalony umysł inteligentnego co prawda, acz dyslektyka. Nie chodzi tu o błędy, które jakoś nie rzuciły mi się w oczy, ale o samo podejście do procesu nauczania. Liryk tchnie anarchizmem i zniechęceniem do norm. Swoją drogą, to już kolejny. Czyżby mała frustracja wymogami instytucji państwowych? Wink

Numer 48.
Czytając ten wiersz nie mogłam się pozbyć sprzed oczu portretu Kim Ir Sen'a. Znaczy, no przepraszam, ale tak jakoś to do mnie w tym sensie tylko trafiło. Chociaż dostrzegam zapędy autorki na utworzenie tchnącego nadzieją wiersza o lepszej przyszłości i (powtórnym) łamaniu konwenansów, myśleć mogę w tej chwili jedynie o nieposkromionej dyktaturze, która przecież też odpowiada opisanym właściwościom.
"Jedna myśl
Odwagi niemiara
By światu się sprzeciwić
Pójść w krąg nielicznych
(...)
I wrogiem się stać
Na życie swe
Lecz potem
Przez pokolenia następne
Nazywanym bohaterem być"
Znaczy, I hope that you get what I mean Smile

W podsumowaniu swojej, ach jakże obszernej, wypowiedzi chciałabym jeszcze załączyć małą refleksję. Otóż muszę się przyznać, że brakuje mi wierszy w Twoim "dawnym" stylu. Nie powiem, że nie były dość... hmm... schematyczne? (Szukałam jakiegoś pozytywnie nacechowanego słowa o podobnym znaczeniu, ale chwilowo mam pustkę). Chodzi mi o wieczną ucieczkę, lęk, pogoń za prawdą o samym sobie. Mam wrażenie, że było w nich więcej Ciebie w tym sensie emocjonalnym. Czytając twoje nowsze "produkcje", mam wrażenie, że w miarę dorastania, przestałaś uciekać i teraz szukasz sposobu na to, by zmierzyć się z otaczającą Cię rzeczywistością, zmienić to, co Ci nie odpowiada. To szlachetne i naturalne, ale lepiej "wnikało mi się" w te mniej filozoficzno-egzystencjalno-buntowniczo-poszukiwawcze wiersze.
Niemniej, grunt żeby Ci się dobrze pisało i tworzyło. Znaleźć właściwą sobie formę wyrazu to prawdziwa sztuka.

Amen.

Ps. Death jest dziś na urlopie, czyt. nie odzywa się obrażony w kącie, bo łażę po forach zamiast oglądać Supernatural Wink